Przejdź do głównej zawartości

Jak leczyć cukrzycę?Jak leczyć cukrzycę?


Insulina oraz leki przeciwcukrzycowe
Leczenie cukrzycy opiera się na trzech głównych filarach: pierwszy z nich to ścisłe przestrzeganie zaleceń dietetycznych, drugi to odpowiednia dawka ruchu dziennie, natomiast trzeci to przyjmowanie doustnych leków przeciwcukrzycowych lub podawanie insuliny. Ponieważ istnieją różne rodzaje cukrzycy, sposoby jej leczenia dostosowane są do każdego pacjenta indywidualnie, jednak cel terapii pozostaje dla wszystkich ten sam: utrzymywanie glikemii, czyli stężenia glukozy we krwi, na prawidłowym poziomie. Jest to konieczne, aby uniknąć ryzyka rozwoju wielu groźnych powikłań cukrzycy.
W leczeniu cukrzycy typu I konieczna jest insulinoterapia. Ponieważ trzustka chorego nie produkuje już insuliny, niezbędne jest podawanie tego hormonu w postaci zastrzyków. Aby leczenie było skuteczne, chory musi nauczyć się właściwie planować posiłki oraz wstrzyknięcia insuliny, dopasowując je do trybu życia i własnej aktywności fizycznej. Utrzymywanie glikemii w normie pozwoli uniknąć niebezpieczeństw, jakie niesie ze sobą zarówno hiperglikemia (zbyt wysoki poziom glukozy) , jak i hipoglikemia (zbyt niski poziom glukozy we krwi).
W przypadku cukrzycy typu II często pierwszym etapem leczenia jest zastosowanie starannie opracowanej diety oraz zmiana stylu życia – wprowadzenie umiarkowanej aktywności fizycznej. Pozbycie się niepotrzebnych kilogramów również pomaga – sprzyja bowiem zmniejszeniu insulinooporności tkanek. Gdy to nie wystarcza, choremu przepisuje się leki doustne, których zadaniem jest wspomaganie działania trzustki lub zwiększanie wrażliwości tkanek na insulinę. Po pewnym czasie może i to okazać się niewystarczające, wtedy należy rozpocząć insulinoterapię.

Wysiłek fizyczny

Niezwykle istotnym elementem terapii jest regularna aktywność fizyczna, dostosowana oczywiście do możliwości chorego. Wysiłek fizyczny – umiarkowany oraz systematyczny – poprawia skuteczność działania insuliny oraz pozwala spalić nadmiar glukozy. Dzięki ćwiczeniom można ograniczyć ilość przyjmowanych leków oraz zmniejszyć ryzyko powikłań cukrzycy (zawału serca, udaru mózgu). Ruch pomoże także cukrzykom mającym nadwagę w pozbywaniu się zbędnych kilogramów.
Najlepsza dla diabetyków forma ruchu to szybki marsz – zaleca się trzydziestominutowe spacery pięć razy w tygodniu. Polecane są również takie rodzaje aktywności fizycznej, jak pływanie, jazda rowerem, spokojny taniec, gimnastyka i inne formy ruchu, które nie wymagają intensywnego wysiłku. Zbyt męczące albo długotrwałe ćwiczenia mogą doprowadzić do hipoglikemii.
Osoby stosujące insulinę albo leki przeciwcukrzycowe zawsze powinny sprawdzić poziom glukozy we krwi zarówno przed ćwiczeniami, jak i po ich zakończeniu. Nie należy podejmować wysiłku fizycznego, jeżeli stężenie glukozy jest zbyt niskie lub za wysokie, najpierw trzeba je uregulować. Podczas ćwiczeń dobrze mieć przy sobie tabletki z glukozą lub słodki napój, na wypadek wystąpienia objawów niedocukrzenia (hipoglikemii).


Starannie dobrana dieta to jeden z najważniejszych elementów leczenia osób chorych na cukrzycę. Przestrzeganie zaleceń dietetycznych chroni przed groźnymi konsekwencjami tego schorzenia. Jadłospis powinien być urozmaicony i zawierać produkty, które dostarczą organizmowi niezbędnych składników odżywczych: węglowodanów, białek oraz tłuszczy, ale też potrzebnych witamin i soli mineralnych. Diabetykom zalecana jest dieta
 bogata w błonnik pokarmowy – opóźnia on bowiem wchłanianie cukrów i pozwala uniknąć gwałtownego wzrostu poziomu glukozy po posiłku.Dieta cukrzycowa

Ogólne zasady dotyczące diety cukrzycowej:
  • zachowaj równowagę między ilością spożywanego pokarmu a wysiłkiem fizycznym;
  • staraj się jeść posiłki regularnie, często, lecz w mniejszych porcjach;
  • unikaj produktów mocno przetworzonych, ogranicz spożycie soli, tym bardziej jeśli cierpisz na nadciśnienie tętnicze;
  • ogranicz do minimum ilość cukrów prostych w diecie, czyli słodyczy, ciastek, cukierków, czekolady, konfitur, dżemów, miodu, słodzonych napojów, słodkich oraz suszonych owoców – zawarte w tych produktach węglowodany wchłaniane są szybko, przez co stężenie glukozy we krwi bardzo wzrasta i to w krótkim czasie;
  • spożywaj raczej cukry złożone, czyli węglowodany wchłaniane powoli; znajdziesz je w razowym pieczywie (białego chleba należy unikać), w gruboziarnistych kaszach, brązowym ryżu, w razowym makaronie (powinny być spożywane al dente);
  • staraj się jeść dużo warzyw o niskiej zawartości skrobi, a więc warzywa kapustne, boćwinę, sałatę, szpinak, marchew, rzodkiewki, seler, pietruszkę, szparagi, cebulę, ogórki, fasolkę szparagową, pomidory; natomiast ziemniaki, kukurydzę, suchy groch, fasolę – spożywaj umiarkowanie;
  • spośród owoców wybieraj mniej słodkie; polecane są jeżyny, grejpfruty, cytryny, awokado, kwaskowe jabłka, melony;
  • unikaj potraw smażonych, zastąp je daniami gotowanymi na parze, duszonymi albo pieczonymi we folii;
  • ogranicz w diecie ilość tłuszczy pochodzenia zwierzęcego – unikaj tłustych mięs i wędlin, masła i smalcu, tłustego nabiału;
  • dozwolone są natomiast chude mięsa i produkty nabiałowe, ryby oraz oleje roślinne;
  • unikaj alkoholu – znacznie bardziej szkodzi on diabetykom niż osobom zdrowym, ponieważ hamuje proces wydzielania glukozy przez wątrobę, co stwarza wysokie ryzyko hipoglikemii.

Cukrzyca a niedobór chromu

W wielu przypadkach cukrzyca ma związek z niedoborem chromu. Jest on ważnym dla organizmu mikroelementem: uczestniczy w procesie przemiany materii, wspomaga trzustkę, znacznie poprawia skuteczność insuliny, dzięki czemu stężenie glukozy we krwi łatwiej osiąga prawidłowy poziom. Produkty bogate w chrom, obecne w diecie diabetyka, pozwalają na zmniejszenie dawki insuliny. Ponadto chrom sprzyja odchudzaniu, co jest także istotną sprawą w przypadku cukrzycy.
Najlepszym jego źródłem są drożdże piwne, pełnoziarniste pieczywo, płatki zbożowe i kasze, otręby pszenne i żytnie, orzechy (brazylijskie, laskowe), warzywa (cebula, kapusta, sałata, marchew, rzepa, pomidory, brokuł, zielony groszek, fasola, ziemniaki w mundurkach, papryczka chili, zielona papryka, kukurydza), jabłka, grzyby, kiełki pszenicy. Chrom znajduje się także w takich produktach, jak mięso (kurze, indycze, cielęce, wołowe), podroby, owoce morza (małże, ostrygi, krewetki), jajka.
Również niektóre przyprawy zawierają niemałe ilości chromu. Oto one: kardamon, kolendra, biała gorczyca, kminek, gałka muszkatołowa, cynamon, kmin rzymski, kurkuma, pieprz i inne.

Rośliny wspomagające leczenie cukrzycy

  • liście stewii – od wieków wykorzystywane przez Indian w Ameryce Południowej m.in. do terapii cukrzycy – posiadają zdolność obniżania wysokiego stężenia glukozy we krwi, poprawiają tolerancję glukozy; są także niezwykle pomocne w kuracji odchudzającej oraz w leczeniu nadciśnienia tętniczego;
  • czosnekcebula i por – obniżają glikemię oraz ciśnienie tętnicze, mają dobroczynny wpływ na naczynia krwionośne;
  • strąki fasolirutwica lekarskaliście eukaliptusa – przygotowane z nich herbatki mają działanie przeciwcukrzycowe;
  • endywiamniszek lekarskikarczoch – warto te rośliny włączyć do diety – pomagają w walce z cukrzycą, a dodatkowo chronią wątrobę;
  • borówka czarna, czyli popularna jagoda – przeciwcukrzycowe właściwości posiadają liście tej rośliny (jednak muszą zostać zerwane, zanim dojrzeją owoce); zawarta w liściach borówki myrtylina ma działanie podobne do insuliny, czyli obniża stężenie glukozy we krwi; niestety nie zastępuje całkowicie insuliny;
  • kapusta – przydaje się w leczeniu licznych dolegliwości, pomaga także w przypadku cukrzycy, korzystnie wpływając na glikemię; diabetykom zaleca się picie soku z kapusty zarówno surowej, jak i kiszonej;
  • mąka z kozieradki – jest bogata w błonnik, pomaga obniżyć poziom cukru we krwi;
  • liczi – owoce stosowane w chińskiej medycynie przy leczeniu cukrzycy;
  • herbatka z pokrzywyzielona herbata.

Popularne posty z tego bloga

JAK ŁAGODZIĆ SKUTKI AZS Egzema, skaza białkowa, astma skóry czy świerzbiączka to nazwy dotyczące jednej jednostki chorobowej – atopowego zapalenia skóry, czyli AZS. Nie ma jeszcze na nie leku, ale trafne rozpoznanie i konsekwentna pielęgnacja ciała może znacząco złagodzić objawy choroby AZS dotyka kilka procent dorosłych i aż 10-20 proc. dzieci. Pojawia się najczęściej u noworodków lub między 6 a 7 rokiem życia dziecka. Jest chorobą przewlekłą o cyklicznym charakterze – okresowo występuje zaostrzenie objawów, po czym w dużej mierze ustępują. Główną przyczyną jest nieprawidłowe funkcjonowanie bariery ochronnej skóry, co sprawia, że substancje drażniące przenikają do jej wnętrza. Atopowe Zapalenie Skóry (AZS) - przyczyny choroby AZS najczęściej atakuje dzieci, ponieważ ich skóra jest wyjątkowo wrażliwa, jednak konkretne przyczyny choroby nie są do końca poznane. Udało się jednak wyróżnić czynniki, które wpływają na pojawienie się lub spotęgowanie objawów, czyli: g...
Objętość włosów: jak ją zwiększyć? 11 rad Nawet jeśli urodziłaś się z gęstymi włosami, z czasem możesz zauważyć, że są coraz słabsze. Warto poznać sztuczki, które optycznie zwiększą objętość fryzury, i pamiętać o odpowiedniej pielęgnacji włosów cienkich. WH   2014-08-06 fot. kiukson 2014/shutterstock.com Włosy są jedną z tych części ciała, którą większość z nas chciałabym mieć grubszą, a raczej – gęstszą. Nawet jeśli tylko niektóre kobiety urodziły się z cienkimi włosami, problem ten dopadnie w końcu prawie wszystkie. „Zazwyczaj kobiety tracą włosy z powodu jakichś chemicznych kuracji lub nadużywania prostownicy. Jednak przyczyna może tkwić także w dolegliwościach zdrowotnych takich, jak anemia lub problemy z tarczycą” – wyjaśnia Francesca Fusco, dermatolog w Icahn School of Medicine at Mount Sinai School of Medicine. Inną, często występującą, przyczyną jest stres i zmiany hormonalne - np. kobiety mogą tracić włosy do roku po urodzeniu dziecka. Jeśli zaobserwowałaś z...

10 OLEJKÓW ETERYCZNYCH, KTÓRE ZAWSZE WARTO MIEĆ W DOMU

10 OLEJKÓW ETERYCZNYCH, KTÓRE ZAWSZE WARTO MIEĆ W DOMU Olejki eteryczne to wspaniały dar natury, który warto zawsze mieć w domu: mają one zastosowanie nie tylko jako  naturalne substancje zapachowe  (przydatne do sprzątania, prania, odświeżania pomieszczeń, odstraszania owadów itp.). Każdy z nich mieć może również pewne  działanie prozdrowotne,  a nawet terapeutyczne. Oczywiście mam na myśli  naturalne olejki eteryczne  otrzymywane z roślin, a nie produkty o mylących nazwach (takich jak „olejek zapachowy” czy „kompozycja zapachowa”), które mogą mieć w składzie syntetyczne składniki (np. pochodne ropy naftowej) i różne niesprzyjające zdrowiu dodatki. Takie  „olejki zapachowe”  kupowane po taniości w przygodnych sklepach, kwiaciarniach, na bazarach czy też stoiskach z pamiątkami lub artykułami egzotycznymi – z punktu widzenia aromaterapii są nieprzydatne, a nawet mogą być szkodliwe. Aby mieć pewność, że mamy do czynienia z  prawdziwy...